24 Ocak 2025 Cuma
Bu sabah küçük kızımın sözleri beni hem şaşırttı hem de düşündürdü. Birinci sınıf öğrencisi olmasına rağmen, gelişim raporunu istemediğini, bunun yerine Türkçe, Matematik ve Hayat Bilgisi notlarını öğrenmek istediğini söyledi. Çocukların bu yaştaki bakış açıları gerçekten etkileyici.
Kızımın bu yaklaşımı, aslında birçok şey anlatıyor. Notlar, onun için somut bir başarı ölçütü gibi görünüyor. Belki de oyun çağındaki bir çocuğun gözünden baktığımızda "gelişim raporu" gibi kavramlar soyut kalıyor. Ancak bir şeyin "kaç puan" olduğunu öğrenmek, başarıyı daha anlaşılır kılıyor.
Bu durumda, bizim ebeveynler olarak görevimiz, başarıyı sadece sayılarla değerlendirilmesi gereken bir şey gibi görmemelerini sağlamak. Çocuklarımıza, gelişim raporunun bir değerlendirme aracı değil, onların ne kadar çabaladığını ve hangi alanlarda daha fazla desteklenebileceklerini gösteren bir rehber olduğunu anlatmalıyız.
Kızımın bu sabahki isteği bana, çocukların dünyasında somut başarı göstergelerinin ne kadar etkili olduğunu hatırlattı. Ama daha önemlisi, ona her notun, her değerlendirmenin ardında bir emek olduğunu ve öğrenmenin sayılarla ölçülemeyecek kadar değerli olduğunu öğretmek istiyorum.
Çocuklarımız, başarıyı öğrenmekten keyif almakla eşleştirdiğinde asıl kazanımı elde etmiş oluyorlar. Bugün bu konuda onunla küçük bir sohbet ettik ve ona, sadece aldığı notlardan değil, okula gittiği için, yeni şeyler öğrendiği için ne kadar gurur duyduğumu söyledim.
Kendi çabalarını anlamalarını ve gelişim süreçlerini kucaklamalarını sağlamak, belki de en büyük ebeveynlik görevlerimizden biri. Belki de birinci sınıf çocuklarının gelişim raporları bizim için daha anlamlıdır; onlar içinse sadece birer sayı… ama bu, onların öğrenme yolculuğunu daha anlamlı kılmak için bir fırsat!
